در باب انیمیشنی که به تازگی دیدم نظراتی را بهتر بود گوشزد میکردم.

انیمیشنی در باب آموزش جنسی به کودکان بود و مراقبت هایی که باید داشته باشند تا گرفتار یک قبیل مسائل نشوند.

انیمیشن حدودا 10 دقیقه ای به داستان آزار دیدن دختربچه از دوست پدرش-همسایه- است که تمام طول  روز خود بعد از مدرسه را با او میگذراند.

پارک می رود، بازی می کند، در خانه شان است و این در حالی ست که یک بچه است و مادرش مجاز نبوده که او را با مرد یا حتی زن همبازی کند.

پر رنگ کردن نقش اورژانس اجتماعی که خودش از منظر سبقه دینی نداشتنِ مشاورینش و ... مقوله ای ست قابل بحث که جامعه ما را به قهقرا می کشاند.

آموزش مسائل جنسی در شرع و دین ما این آموزشی نیست که در فیلم ها و انیمیشن ها نشان داده می شود.

اینکه بچه در خانواده ای آگاه بزرگ شود و مراقبت های لازم در ارتباطات خانوادگی و دوستانه اش لحاظ شود هیچ گاه معضلات اینگونه خودشان را نشان نمی دهند.

بر هر مادری و پدری فرض و واجب است که دختر و پسر بچه خود را از سن مشخصی(3 و 4 سال) از تماس با نامحرمان برحذر دارد؛ یعنی مهمانی اگر آمد روبوسی و بغل و آغوش و ... را مادر باید کنترل کند نه اینکه به دختر 3-4 ساله گوشزد نماید.

یعنی اگر همسایه ای هست که کسی بعنوان همبازی هم سن و سال برای بازی کردن وجود ندارد،  چه لزومی بر رفت و آمد فرزند (چه پسر و چه دختر) با همسایه ، دوست یا حتی اقوام وجود دارد؟! آن هم برای سن و سالی که نیاز به جست و خیر و بازی های حرکتی و ... در کودکان وجود دارد.

شرکت دادن پسر بچه ها و حتی دختر بچه ها در در مراسم هایی که بانوان لباس های نامناسب در آن می پوشند چه لزومی دارد؟!

حتی مادر و خواهر هم در محیط خانه باید حریم و حیا را در پوشش خود رعایت کنند.

در دوره دوم رشد(7 سال دوم) شناسایی اعضای بدن است از لحاظ کارکرد ن نعمت ، قدر دانستن ، چه عضوی برای چه کاری مناسب هست و ... .

با جهت دادن به ذهن کودک و آموزش های لازم در بازی و ... فضای ذهنی او را به سمت طیبات و مسائل پاکیزه هدایت کنیم  نه اینکه با ندانم کاری ها و کم کاری های خودمان، کودک را مجبور به آموزش های التهاب و هراس و ... در سنینی که خیالش نباید دستخوش تغییرات نامطلوب قرار گیرد بکنیم.

لطفا این متن را ترویج دهید.

لطفا آن فیلم را به هیچ بچه ای نشان ندهید.

لطفا وظایف والدینی خود را به خوبی در ازای امانت های خدادای مان ایفا کنیم.

می بارد
بر زمین وجود من.
تا ثمر بدهد در من جوانه هایی برای ماندن.
برای جاودان شدن.
برای شکفته شدن.
و برای شکفته کردن.
اگر زمینم حاصل خیز نباشد
شوره زار باشد.
هیچ بارشی درش اثر ندارد.
زمینم باید حاصل خیز باشد تا هر بارشی از دل خاکش ریشه های رشد و هدایت را گام به گام بیرون دهد.

می بارد
بر زمین وجود من.
کلام هایی از هر جنس.
اگر زمینم حاصلخیز باشد
تمام سخن هایی که بر من می بارد
می شود دانه، ریشه میزند، جوانه می دهد، به ثمر می نشیند.

می بارد.
باران رحمتِ بی وقفه بر من.
و من به امید حاصل خیز کردن زمینم،
چشم به «او» دوخته ام.
اویی که دلیل بارش باران بر هر زمینی ست.

داستان ابتلا و آزمایش داستانی بس عجیب است.

در قدر هستی ابتلا برای انسان گذاشته شده است. این ابتلائات برای این بوده است که افراد به کمالات و درجات والا راه پیداکنند. 

همانند ابتلاء حضرت ابراهیم ^{علیه السلام} به ذبح حضرت اسمعیل ^{علیه السلام} که برای گذر از نبوت به امامت حضرت طراحی شده بود.

پس انسانِ فطرت مدار بر اساس انتخاب های درست خیر و عدم انتخاب شرّ در زندگی اش ابتلائاتش یاری رسانش است برای کمال.

حال چه اتفاقی می افتد که این ابتلائات گرفتار ابتلائاتِ دست سازِ انسان می شود:

اگر انسان در زندگی اش، خیر و شرّ را به جای هم اختیار کند، یعنی آنچه به ضررش است را انتخاب کند و آنچه به نفعش است را طرد نماید،

گرفتار اثر وضعیِ این انتخاب های نادرست شده و ابتلائاتی که گرفتارش می شود، دست و پایش را برای داشتن یک زندگی کامل و بی نقص می بندد.

معنای ابتلا: رسیدنِ استعداد به بلوغ/ گذر از نپختگی به پختگی.

این 2 نوع انسان در فتنه ها، که اثر وضعیِ انتخاب هایشان است 2 نوع برخورد و واکنش دارند.

یک گروه بر فتنه سوار می شوند و اختلاط و عدم شفافیت در فتنه آن ها را در اختیار خیر و دفع ضرر فتنه گم نمی کند.

یک گروه همانطور که از قبل خیر و شرشان و نفع و ضررشان التقاطی بود، در فتنه نیز التقاطی رفتار کرده و موضع مشخصی نمی گیرند و خود گم می شوند.

گروه اول می تواند همانند بچه شتر باشد که نه شیر به کسی بدهد نه خود شیرخوار عده ای باشد.^1-

و اینکه بروز فتنه امری طبیعی ست نباید بگوییم که کاش فتنه نیاید، باید خود را آماده ی مقابله با آن بکنیم.²

برای رهایی از فتنه ها،از هم اکنون مراقب باشیم.^3-4

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.روایت امیرالمومنین در نهج البلاغه

2.روایت امیرالمومنین در نهج البلاغه

3. واژگان خیر و شر، نفع و ضرر، از سوره مبارکه جنّ و ابتلا، از قرآن

4- برای مفهوم خیر، ر.ک: کتاب معنا شناسی خیر، فرایندشناسی خیر و نظام سازی خیر؛ اثر احمدرضا اخوت

دور خانه خدا که می گردی، زمزمه می کنی که کاش بیشتر با تو آشنا باشم.

تا بتوانم این حسّ ناب را در عالم فریاد بزنم.

همین که این خواسته را در درونت رد می کنی،

در های آسمان گشاده می شوند و سیری از مسیری روشن روبرویت شفاف می گردد.

قرآنی در دستت قرار می گیرد.

که با آن می توانی او را بشناسی ، بیشتر و بیشتر.

دستانی یاری ات می کنند که البته خودت بیشتر میل به یاری آنان داری. همانانی که نور واحدند.

حرف به حرف قرآن

کلمه به کلمه قرآن

کلام به کلام قرآن

را تشنه  ام.

خدایا مرا با این تشنگی بمیران.

تشنگی ای که همراه با سعی بی وقفه باشد تا دم مرگ.

تشنگی ای که سیرابی اش به دستان رسول الله باشد و اهل بیت طاهرش.

اللهم صل علی محمد و آل محمد

دستانم خالی ست.

می خواهم هر چه در چنته دارم را برایت نثار کنم.

هر چه ...

هر چه ...

نیازمند یاری  ات هستم.

ممدی.

نوشته: دوشنبه 14/7/93

چه خوب می شود با بچه های قرآنی در این سفر تدبر در شیطان می کردیم.(انشالله که گروهی قسمت شود)

شیطان دارای مراتبی است، شناخت مراتب آن به تدریج صورت می گیرد.

این مراتب در سه طیف ظاهر، کمی ظاهر و باطن تفکیک می شود. باید با شیطان ظاهر مقابله شود تا شیطان کمی ظاهر دیده شود و بتوان بر شیطان باطن علم و غلبه پیدا کرد.

شیطان در عین جدی بودنش اصلا جدی نیست کید او هر چه باشد با رمی ای از میان می رود.

شیطان نوعا در مسیر انجام امر مهمی ظاهر می شود. کسی که کاری انجام نمی دهد و یا کار غیر مهم و عبث انجام می دهد و یا کار خلاف، خطا و گناهی می کند شیطان با او کاری ندارد چون او درست در جهت منویات شیطان عمل می کند و چه بسا خود  او شیطان دیگران است و باید رمی شود.

یکی از مصادیق عمل خیر، عملی که شیطان در آن اختلال ایجاد می کند، اعمال فکری و ذهنی است. مراسم فکری اگر جهت دار باشد لایق دستبرد شیطان قرار می گیرد. و البته ذهن هایی که کنترل ندارند، آن ها نیز با شیطان کاری ندارند.

پس در نتیجه هر وقت بنای کار خیر؛ چه فکری و چه عاطفی و چه رفتاری .... داری مراقب باش که آنچه سد ایجاد می کند و در دل تو تردید می سازد شیطان است هر چه در نزدیک، داری که قابل پرتاب است ولو تکه کاغذی باشد به سمتی که القائت می کند پرتاب کن.

به عنوان نمونه؛

صبح است برای نماز می خواهی بیدار شوی القائی به تو می گوید بخواب. بلافاصله تکه کاغذی یا مشابه آن(نه شیء سنگین) به سمت همان القاء پرتاب کن خواهی دید که شیطان رمی می شود و دست از سر تو بر می دارد.

ـــــــــــــــــــــــــــ

نوشته شده توسط حاجی های مکه امسال

کوه صفا.

کوهی که شروع سعی از اینجاست.

کوهی که نهایت خلوص رو در خودش داره و باید آدم رو به نهایت خلوص برساند.

و آدم در نگاه سنگ های این کوه این آیه قرآن رو مرور کند که:

در سنگها، سنگ هایی هستند که از دل آن ها می جوشد آب و بیرون نمی آید و بعضی از دل ها از سنگ ها محکمترند.

و از صفا فرود میایم با امید این خلوص و می ریم به سمت مروه.

یعنی تمام فضائل.

یعنی مروت. مروت بمعنی بدست آوردن تمام فضائل.

نه اینکه مهربونه ها ولی یه کم تنبله

اهل نماز هستا ولی تو خمسش کاهله

خوش صحبته ها ولی یه کم عصبیه

این ولی ها اگر همه از بین برند میشه رسیدن به تمام فضائل.

و خدا شاکره بر کسی که سعی می کنه.

و شکر رو با تمام لطفش عنایت می کنه.

هر کسی که می خواد اهل سعی بشه و بین صفا و مروه؛ از نهایت خلوص به سمت همه فضیلت ها و از همه فضیلت ها به سمت خلوص بالا تر حرکت کنه خدا کمکش می کند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پیاده شده ی صوتی از خانم ادییب از مکه.

گمان ما این است که بیعت کردن یک کار عجیب و خارق العاده است.

گمان ما این است که بیعت شکستن کار غریب و پیچیده ای ست.

هر کاری که روزانه انجام دهیم که خدا می گوید انجام بده، بیعت کردن است.

هر کاری که در طول روزمان انجام دهیم که خدا دوست ندارد بیعت شکستن است.

به همین راحتی!

بعد از روز غدیر و جریانات رحلت پیامبر ^{صلیی الله علیه و آله} حضرت امیر ^{علیه السلام} به اصحاب امر کردند: هر کسی با من بیعت کرده و بر بیعتش پابرجاست فردا سر تراشیده به مسجد بیاید.

فردای آن روز فقط 4 نفر بیعت را حفظ کردند.

مابقی نخواستند موهایشان را بزنند.

صحبت بر سر تراشیدن موی سر بود!

برخی دوست نداشتند سرشان بی مو شود.

این شد که بیعت شکستند!

حواسمان به دوست داشتن ها و دوست نداشتن های زندگی مان باشد.

شهید از منظر سوره مبارکه کهف به کسی می گویند که:

برای هدایت دیگران می خواهد از جانش هم بگذرد و این حالش در قیامش نمایان می گردد.