25 سال زمان زیادی ست برای خانه نشین شدن بزرگ ترین مردِ هستی، مردی که فاعل است در هر امر خیری که به نظر کوچک بیاید و نا چیز و در نظر به حدی بزرگ بیاید که نشدنی بحساب آید.

درست است که این زمانِ زیاد فاعلیت را از وی نگرفت و هر کار که به مصلحت اسلام و امت پیامبر ^{صل الله علیه} را به زیباترین نحو انجام داد اما هیچ گاه در جایگاهی که باید باشد و شکفتگیِ حقیقیِ اسماء وجودی اش بر عالم محرز شود قرار نگرفت.

عالَم باید از غصه ی به ثمر ننشتند قدر و اندازه ی علی ^{علیه السلام} از روند زندگی خود پشیمان و در صورت تغییر ندادن سبک زندگی خودش به انهدام و معدوم شدنِ خود طلب و میل بیشتری می داشت تا بقا و ادامه ی حیاتش.

جدای از این زاویه که به بررسی علل و عوامل شکوفایی ابعاد اجتماعی امام می پردازد و جز با ایجاد شرایط و داشتن قوای مردمی هر چند معدود میسر نیست؛

طولانی بودنِ زمانِ 25 ساله ی خانه نشینی و عدم تشکیل حکومتِ توحیدی و به اعتباری عدم به ثمر نشستن مبارزات 23 ساله ی پیامبر بلافاصله بعد از مبعوث شدن و سیر تکمیلیِ کادرسازی پیامبر سبب شد مردم، مومنین، جماعتی از مرد و زن که در زمانی میل و طلب به جریان حقی داشته اند به بیماریِ گذر زمان دچار شده و ویروس های گریبان گیرِ کُند شدنِ جریان را خواسته یا ناخواسته به جان بخرند.

این بیماری که به شدت مُسری بوده و در فرد یأس، رخوت، ناامیدی، ناتوانی، نشدن، دیر شدن، اشتباهات ساختاری، ضعف امام، ضعف ماموم، عدم همراستایی با امام توسط ماموم و ... را القا می کند و مدیریت زمان و  طبق برنامه های طراحی شده -به هر دلیلی- حرکت نکردن عامل بکار افتادنِ این ویروس است از عاملی مهم ناشی می شود که مدیریت و کنترل آن، برنامه ریزی برای ارتقاء آن، فهم راه های تقویت آن می تواند نه تنها از وجود ویروس جلوگیری کند، که قهرمانِ مبارزه ی با این سمِّ مهلکِ اجتماعی باشد.

ایمان مقوله ای ست که نه به زمان محدود می شود و نه به مکان. ایمان، مولفه ی ابتدایی و انتهایی رشد انسان است که سیر زندگی اش بر اساس آن محک خورده و اندازه گیری و ارزیابی می شود.

ایمان که باشد مهم نیست که چند سال مجبور به خانه نشینی همراه امامت باشی؛ هر آن که امام برخواست همراه با او برمیخیزی و هر گاه نشست همراه با او می نشینی. همراستایی قیام و قعود مومن و امام  بسته به میزان ایمانی ست که در هر لحظه ی زندگی خود آن را همجون یک دُرّ مراقبت کرده و از نشتی دادن هایی که طولانی شدنِ زمان یکی از عوامل اصلی آن است جلوگیری می کند.

ایمان که باشد اگر ساختار حق، طاغوت هم شد، نه تنها ذره ای از اعتماد به جریان پیامبر کم نمی شود بلکه بیشتر و بیشتر به ولی خدا نزدیکی ایجاد می شود تا همراه با او خیزهای بنیادی برداشته شود و در وقت لازم پرشی عمیق و پر شتاب حاصل شود.

ایمان که باشد 1500 سال هم طول بکشد افراد همیشه آماده ی رزمند، آماده ی جهادند، انگیزه شان برای اقامه دین، برای احیای نماز، ترویج انفاق ذره ای هم کم نمی شود.

ایمان که باشد بهانه ها برای فرار از جبهه و همراهی با امام تبدیل به ارزشمندی و بها داشتنِ با امام بودن می شود، یاری کردنِ امامی که مظهر ایمان است در سختی ها شیرین تر می شود از عسل. بهانه ها می شود حربه ای برای دست به سر کردنِ دشمن، پشت گوش انداختنِ گفته های وسوسه انگیز او، و منهدم کردنِ جبهه ی باطل.

ایمان که باشد نه ویروسی کارساز است و نه بیماری ای. مهم فقط کمک کردن برای بلند کردن پرچم لااله الا الله توسط ولی الهی در عالَم.

فردِ مومن ناتوان نیست به اندازه ی حقیقتِ وجودیِ ایمان،  اما هر چقدر هم که احساس ناتوانی و کوچکی کند در مقایسه با جریانِ حق، با کمک ایمانش از همان گردنه ای که در آن مستقر است حراست می کند.

ایمان که باشد ثمرات تلفیق احیاگری امام در مومنین به اندازه ی ثمربخشی حق در طول تاریخِ انبیا است.

ایمان که باشد امام خانه نشین نمی شود.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*سوره مبارکه شعراس

*سوره مبارکه حجّ

سوره مبارکه کوثر

* امام هادی علیه السلام: هر کس بر طریق خدا پرستی استواری کند زندگی برایش شیرین و راحت می شود گرچه قطعه قطعه شود. (

* کتاب الغارات، ابراهم هلال ثقفی، انتشارات ارشاد،76 ه.ش

*کتاب تقدیر و تدبیر؛ احمدرضا اخوت؛ انتشارات قرآن و اهل بیت؛ 94 ه.ش

* کتاب استرس رزم؛ احمدرضا اخوت؛ در دست چاپ؛ انتشارات قران و اهل بیت

قسم به آن هنگام که کسانی که هیچ زمانی از تاریخ زندگی شان کرامت ندیده اند و تکریم نشده اند، در هر نقطه ای از کره زمین ببینند که کسی یا کسانی هستند که به تبعیت از امام شان به نوع انسان کرامت می دهند و برای بر طرف شدن نیازهای آنها از هیچ تلاشی فرگذار نمی کنند به سمت آن کریمان سرازیر می شوند حتی اگر به ظاهر نتوانند اثبات کنند و استدلال بیاورند که انها سبک زندگی شان از ما بهتر است. و اینگونه است که مستکبرین سرنگون خواند شد.

کم کم صدای مهمان نوازی موکب های مسیر اربعین در عراق در می آید و گوش عالم را کر می کند. کم کم همه مستضعفین عالَم متوجه می شوند که می توانند مدتی از سال در قسمتی از جهان جمع شوند و بدون اینکه صدمه ای به خود و دیگران یا اموال برسانند با شفقت و مهربانی و گاه با اجبارهای رحمت انگیز دعوت به صرف انواع وعده ها و میان وعده های غذایی  شوند.

و سیر شدنشان که در سرزمین خودشان عامل درگیری و حتی کشت و کشتار بوده، در این سرزمین عامل رحمت و الفتِ بینهایتشان  شود.

کم کم همه کسانی که بهشان ظلم شده آن هم در حد رفع حداقلی ترین نیازهای بشریت متوجه ظلمی که بهشان روا داشته شده است می شوند؛ ظلمی از چپاول ملت های ضعیف و استعمار به بهانه ی ارتقاء  زندگی آنها شروع شد، اما  حتی به سرازیر شدن یک بشقاب غذای سیر کردنی هم بر سر سفره کودکان و پیران و  عموم ملت ختم نشد. 

و طعم ظلم نکردن یا زیر بیرق ظلم هیچ قدرتی نبودن را می چشند که عاملی می شود برای یاری، مدد، مهمان نوازی و کمک به میهمانان شان؛ هر آنکه وارد سرزمین شان شود در یک مدت معین.

دیری نیست که آحاد ملتِ ضعیف در کشورهای مستکبر متوجه می شوند که جایی هست که شاید شایستگی های ظاهری تمدنی در جاده ها و کوچه هایش رعایت نشده باشند؛ و مثل جاده های بَلَد و مدینه خودشان سرسبز و پر از تبلیغات رنگارنگ نباشد؛ اما نه تنها جاذبیت گردشگری در روزگارانی در آن چنان غوغایی براه می انداز که عالَمیان را در حیرت قرار می دهد که با عزت و کرامت و احترام با کوچک و بزرگ؛ فقیر و غنی؛ دارا و ندار؛ .... برخورد می شود. و همین می شود عظیم ترین سرمایه ی انسانیتِ این دیار.

دیری نیست که مسلمان و غیر مسلمان؛ موحد و غیر موحد همه و همه برای خریدنِ کرامت های انسانی رو به سوی  این دیار ره کج می کنند و کم کم مستضعفین عالَم همان ها که صدای هل من ناصرشان در جای جای جهان طنین انداز است، و حاکمانشان به آن توجهی نمی کنند و آن صدا را در فقر و زندگی رقت بار خفه می کنند؛ ندای هل من ناصر همیشگی و ماندگارِ تاریخ را می شنوند، به سمت آن رو می آورند ، با آن الفت می گیرند، با آن احیا می شوند و جان دوباره می گیرند و حانِ شان می شود دفاع از حریم کسی که از آنها در وقتی که هیچ کسی به آنها وقعی نداد، اهمیت داد.

و براستی چه کسی ست که بتواند در مقابل خیل عظیمِ آحاد ملت در دنیا بایستد و جلوی امّـت شدنِ همه دنیا را بگیرد؟!

هر انسانی خواسته هایی دارد که لازمه رسیدن به آن خواسته ها  حرکت های تدریجی و گام به گام  با لباس سعی و تلاش است.

این سعی و تلاش انقدر مهم است که گاه می توان از روی آن طلب افراد را شناسایی کرد.

طلب سعی می آفریند

سعی طلب زا است.

در باب این طلب سخن ها بسیار است....

انشالله بوقتش

دیروز که در مترو چهارراه ولیعصر یک گروه سرود از طرف شهرداری بود در رابطه با امکانات حمل و نقل عمومی و فرهنگ استفاده از آن سرود پر از شور ناشی از سر و صدای موسیقی و متن ساده و همه فهمی را به صورت هیجان های قلیانی وارد روحِ ساکنِ اهالی مترو میکرد؛

استرس رزم را که کار می کنیم انگار همه زندگی می شود مقابله با استرس رزم. اگر بعد از بازگشت از جنگ و مشاهده شهدا و جان باختگان برای نبرد بعد آماده نشوی و از ترس کشته شدن به مصافی دیگری نروی یعنی خود را و ایمان خود را به خدا و رسول باخته ای! اگر از تو بپرسند سال دیگر به حج می روی چه پاسخی می دهی؟ اگر حج منسک است و برائت از مشرکان واجب، پس چه دلیلی داری نروی؟ آیا بهانه می آوری؟ یا محکم تر از قبل غسل شهادت می کنی و کفن می پوشی؟ خداوند در یکی از آیات سوره آل عمران می فرماید از کسانی نباشید که می گویند اگر برادرانمان به جنگ نرفته بودند یا به سفر نرفته بودند  و نزد ما مانده بودند شهید یا کشته نمی شدند..... پس در این شرایط خود را مخاطب آیات قرآن قرار دهیم و در شرایطی در نظر گیریم که جبهه کفر می خواهند ما از منسک عبادی حج دست کشیده و دچار سستی و ضعف شویم.. پس با عزمی جزم تر استرس را به لبیکی دوباره در خود و دیگران به دعوت پروردگار خنثی ساخته و به سوی خدا بشتابیم..  کل نفس ذائقه الموت....

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

یادداشتی از طرف مدرسه عبودیت عباد الرحمن با موضوع فاجعه منا و محتویات علمی-پژوهشی مدرسه علوم انسانی/ سرکار خانم فیاض

برخی فیلم ها حواشی شان جلوه دارتر است.

ماجرای نام نوشت فیلم محمد صلی الله علیه و آله وسلم :

در 17 دیماه 1393 نام‌نوشت این فیلم در کنار سایر آثار خطاطی مرتبط با آن طی مراسمی رونمایی شد. نام‌نوشت این فیلم توسط جلیل رسولی از خطاطان ایران انجام شده‌است. وی در توضیح پیرامون این اثر گفت در کنار 6 خطاط دیگر برای انتخاب نام‌نوشت از میان 2600 اثر ارسالی فعالیت کردند اما پس از آنکه مجیدی کارگردان فیلم از هیچ‌یک از آثار منتخب راضی نشد از وی خواست که این کار را بر عهده گیرد. وی گفت: «بیش از 50 سال است که کار خطاطی می‌کنم و خط در دست من مانند موم نرم است اما نگارش اسم اعظم پیامبر برای این فیلم بسیار سخت بود. طرح‌ها و اتودهای بسیاری زدم و نام حضرت محمد (ص) را به اشکال گرافیکی محکمی خطاطی کردم اما در نهایت راضی نمی‌شدم. وی ادامه داد: در نهایت به خود حضرت محمد (ص) توسل کردم و از او کمک خواستم تا مرا یاری کند. یک روز مرکبقهوه‌ای را از میان مرکب‌ها برداشتم و انگشت سبابه خود را داخل مرکب کردم و نام اعظم حضرت محمد (ص) را نوشتم، بعد متوجه شدم که انگشتم می‌لرزد و تعجب کردم... در طول تمام سالهایی که به طور حرفه‌ای خطاطی کرده‌ام دچار این حالت نشده بودم اما بعد متوجه شدم که تنها انگشت سبابه من نیست که می‌لرزد بلکه همه وجودم در حال لرزیدن است. ... پس از آن متوجه شدم همین نام نوشته حاضر همانی است که می‌خواستم.»^[25]

ماجرای فیلمبردار فیلم محمد صلی الله علیه و آله و سلم

طبق پیش بینی و برنامه ریزی گروه سازنده، دوره پیش تولید پروژه محمد از خرداد ماه 1389 تا شهریور ماه 1390 تعیین شد، تا در پایان این مرحله فیلمبرداری آغاز شد. لوکیشن‌های این فیلم در شهرک سینمایی پیامبر در قم، کویر شهداد کرمان، اطراف عسلویه و آفریقا بوده است. مرحله فیلمبرداری 6 ماه طول کشید و فیلم برای جشنواره فجر سال 1393 آماده نمایش شد. در طول مدتی که مرحله پس از تولید سپری می‌شود فعالیتهای لازم برای انجام پیش تبلیغات و آماده‌سازی مقدمات پخش جهانی اثر انجام خواهد شد. در هفته وحدت از این فیلم رونمایی خواهد شد.

ویتوریو استورارو فیلمبردار مطرح ایتالیایی که سه جایزه? اسکار را گرفته و به عنوان فیلمبردار با همراهی حمید خضوعی ابیانه کار فیلمبرداری این اثر را انجام خواهد داد. استرارو تا کنون برای سه فیلم شامل «اینک آخرالزمان» (1979)، «آخرین امپراتور» (1987) و «قرمزها» (1981) جایزه اسکار گرفته است. وی در مصاحبه با باب فیشر در یک مجله سینمایی آمریکایی (MovieMaker) درباره? چگونگی پیوستن به این اثر گفت: «سال 2010 که با رشید بن هادی (کارگردان) در پروژه‌ای در الجزایر همکاری می‌کردم، برای اینکه اسلام را بهتر بشناسم، خواندن کتابی درباره? زندگی پیامبر محمد (ص) را شروع کردم. به محض اینکه خواندن آن کتاب تمام شد، مثل یک رؤیای جادویی ایمیلی دریافت کردم با این مضمون که آیا علاقه‌مند هستم در ساخت بخش اول یک سه‌گانه درباره? زندگی محمد (ص) حضور داشته باشم؟» بدین ترتیب و پس ملاقات مجیدی کارگردان و حیدریان کارگردان فیلم با او در رم، پیوستنش به این پروژه قطعی شد. وی می‌گوید که کتاب نقاشی محمود فرشچیان، منبع الهام ایده‌هایش برای فیلمبرداری این فیلم بوده است.^[19]