تمام تلاش انسان، در تمام عرصه های زندگی اش، این باشد که امامش خانه نشین نشود، بشکوفایی رسیده است.

اامام اصل انسان را می بیند و آنچه میتواند بشود و‌باید باشد؛

و افراد دسته دسته میشوند در این نوع نگاه:

*آنهایی که بین خودشان و خواست و دید امام فاصله ای را نمی بینند.

* آنهایی که فرسخ ها فاصله دار می بینند آنچه هستند و آنچه‌امام میخواهد باشند.

این 2 دسته نیز تقسیماتی دارند:

* آنهایی حقیقتا فاصله نمی بینند و فعل شان مطابق قول شان است.

*آنهایی که توهمی فاصله نمی بینند و برهم زننده ی برنامه ها و طرح های امام هستند چرا که قول و فعل شان مطابق نیست.

* آنهایی که فاصله میبینند و‌ برای یاری رسانی و زمینه سازی حرکت اجتماعی امام ، تمامی جهدشان کم کردن فاصله شان است با ایشان و آنچه باید باشند.

* آنهایی ایی که فاصله میبینند و در توان خود نمی بینند و حرکت نمیکنند و خود را اصلاح نمیکنند و منزوی میشوند و منزوی می کنند ایشان را. 

انسان در دنیا تمام همتش بودن و رشد کردن با نقشه ی امامش باشد، ظهور را  زدیک کرده است.

تعجیل در ظهور به دعای عملی نیاز دارد.

اللهم صل علی محمد و آل محمد

بسم الله

------------------------------------

**سور مبارکه: صف، ناس، فلق، کهف

پ.ن: *نظراتی در باب اشکالات ادبیات عربی داده شده بود که بحمدلله پاسخ داده شد.(صرفا من باب رجوع صاحب نظر محترم به نظراتش مرقوم شد)