زمان را که از زندگی مان بر داریم می شویم هم دورانِ انبیاء و صدیقین.

محمد یونس هود صالح یوسف موسی نوح عیسی شعیب آدم اصحاب کهف ذی القرنین و ... ^{علیهم السلام جمیعا}

همه شان بر مدار حق تصمیم می گیرند، زندگی میکنند، مطیع امر خدا هستند و لاغیر.

بنده ی خدا هستند و نه هیچ غیری.

و تمام هستی شان را میگذارند تا دیگران را برمدار حق گرد هم آورند و به طریق بندگی بازگردانند.

کار فرهنگی، رسانه ای، اقتصادی، سیاسی، علمی و همه برنامه هایی لازمه ی این گرد آوردن بوده را انجام می دهند.

باید مشق هدایت کردن کرد نزد انبیا و صدیقین.

باید از آنها آموخت نحوه کارشان را.

آنها مامور به تحققِ وعده ی حقِّ «تشکیل امت واحده» هستند.

اما مگر می شود کسی قصد یاری فرستادگان حقیقت را داشته باشد و در عرصه های تخصصی بتواند باری از دوش امام زمانش بردارد اما نداند که مبانی حرکتِ توحیدی آنها چیست؟

مگر می شود زبان فطرت انسان را ندانست و عزمِ تغییر روابط اجتماعی کرد؟

مگر می شود قرآن را ندانست، روایات را علم نداشت، و نیت کرد که برای مردم فیلمی ساخته شود؛ جریانِ خیری ایجاد شود؛ روابط بین المللی درستی برقرار شود و هر کار دیگری که بشود خود و دیگران را بر مدار حق جمع کرد.

مگر می شود الفبای حرکت انبیا را ندانست و حرکتی مهدوی داشت؟

زمان را که برمیداریم همه بزرگان بر سر یک سفره نشسته اند، یک حرف را می زنند، یک جهت دارند، و آن برافراشتن پرچم عبودیت و لااله الا الله در فراز عالم است.

صدای گام‌های قهرمان جامعه بگوش می‌رسد. او وظیفه خود میداند هر آ؛نچه از خیر، خوبی، حسن، صدق را در خود یافته است، به تک تک افراد جامعه‌اش اعلام کند.

در این مسیر سختی‌های بسیار دیده است، و مشکلات زیادی به جان خریده است و تنها برای مقصدی بی‌نهایت، استقامت کرده است، همان مقصدی که تک تک گام‌هایش به قصد او بوده و تمامی پیوندها در راستای تحقق آن بوده است  حتی عدم ربط‌ها و گسست پیوندها.(13-7)

هستند کسانی که عده و عُده‌شان می‌تواند مسیر هدایت دیگران را با رهبری او سهل‌تر کنند، اما نمی‌توانند خود را با قهرمان جامه به تن، همراه نمایند، هرگز موفق به نگهداری و اندوختن بر آنچه از توان و نعمت دارند نمی‌شود:

 چگونه چنین کسی می‌تواند قیام توحیدی تو را ببیند (8-17)

کسی که  محو و واله‌ی مقصد و سعی لحظه به لحظه‌ی زندگی‌ات نشود، و مدام در حال محاسبه باشدکه آیا همراهی با تو می ارزد یا داشتن و نگهداری از نعمتها و داشته هایش.( 17-25)

اگر اهل اطعام به مسکین بودند...حرف او را می فهمیدند؛

 اگر اهل نماز و اتصال به مقصد بود، برای سخنش و اوامرش حسابگری نمی کردند به جای اطاعت.

اگر برنامه منظم و غایت‌مندی برای خود داشتند و وجود خود را شناخته بودند، می دیدند مردی از جنس کرامت به پا خواسته تا آنها را به آنچه لایق حقیقت وجودشان است برسانند نه اینکه به او پشت کنند.

اینگونه و با داشتن سیری مشخص ، انسان ها می‌تواند چونان شیر در جامعه حرکت کنند و پهلوانانه نفر به نفر را به خیر و حقیقت نزدیک گردانند.در غیر اینصورت با قائم خیر همراه نمی شوند. و این عدم هماهنگی، جز عدم فهم کلام خدا و جهت دار نشدن زندگی را هیچ بدنبال نخواهد داشت.

ای پیامبر...

ای آنکه عزمت برای رسیدن همه انسان ها به کرامت نفس شان مثال زدنی ست.

و شب و روزت وقف این قصد  است.

و هر که تو را ببیند  از دوست و دشمن؛ این را از سبک زندگی ات متوجه می شود.

ما قصد می کنیم از شیعیان تو باشیم و هر آنچه از نعمت در دستانمان است را برای تو و مقدصد بی نهایتت فدا کنیم.

بنفسی، و مالی، و اهلی  و جانی لک الفدا یا رسول  الله

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

برگرفته از سوره مبارکه مدثر

همیشه درگیر بودم با آدم هایی که مرا نقد میکنند و‌ تعریفی نیستم پیششان.
ذهنم گرفتار بود برای پیدا کردن راه کاری که از اونها دوری کنم.
کسانی که بکن-نکن هایشان زیاد است.
کسانی که آزادی م را ، استقلالم را محدود میکنند.
کسانی که اذیت میشوم وقتی در کنارم هستند‌
و آرامشم را بخاطر حرف ها و کارهایشان کمرنگ می دیدم.

????کلید نجاتم‌ در تغییر تعریف هایم از زندگی ام بود،

کسی که مرا بشارت میدهد، امید میدهد، از من تعریف میکند، خوبی هایم را می گوید؛ را دوست دارم....

کسی که مرا بر حذر می دارد، ایرادهایم را میگوید، اشکالاتم را گوش زد میکند ، حساس است بر عملکردم، خوبی هایم را نمی‌گوید را نیز باید دوست داشته باشم.

چرا؟

چون «مَن حَذَرَکَ کَمَن بَشَرَکَ»
«آنکه تو را برحذر می دارد همانند کسیست که تو را بشارت میدهد»¹

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. نهج البلاغه؛ حکمت 59

متنی از وبلاگ آقا محمدسجادم؛ شاخ شماد و قهرمان بیت ما که مزه اش همچون عسل است:

http://bacheshia.niniweblog.com/post470.php

دیروز اولین روز سال 1394 بود.

چطور گذشت؟

اطراف را چطور دیدید؟

چگونه ارتباط برقرار کردید؟

اگر می خواهیم از تمام سال مان بهره مند بشیم و بهترین ها را انتخاب کنیم؛

از همین دیروز ها و امروزها باید شروع کنیم.

سال های ما از روزهای ما تشکیل شده است. 

و روزهای مان را را لحظاتمان می سازند.

برای داشتن حیات طیب؛ لحظات مان را طیب کنیم.

در هر لحظه بهترین کار را انجام دهیم؛ بهترین حرف را بزنیم؛ بهترین عکس العمل را نشان دهیم.

لحظات را طیبانه مدیریت کنیم عمرمان را  طیبانه مدیرت کرده ایم.

ادامه دارد انشالله