روز ها طولانی ست و روزه امری از جانب خدا.

روز ها طولانی ست و انسان بنده ی خدا.

و چه چیزی جز طولانی بودنِ روز های روزه، می تواند فاصله ی مولا و عبد را کوتاه و کوتاه و کوتاه تر کند.

و چه چیزی جز گرم بودنِ روزهای روزه می تواند گرمای ارتباط بین مولا و عبد را بیشتر و بیشتر و بیشتر کند.

جسمِ انسان در روزه ی این روزهای طولانی و گرم، بی رمق می شود، تحلیل می رود، بی جان می شود،

سوی چشم ها می رود، رگ های موجود در سر دردناک می شوند، انگار سیستم خون رسانی بدن مختل شده باشد.

دست ها و پا ها بی حس می شوند و این جسم ضعیف و ضعیف و ضعیف تر می گردد.

گاه می تواند برای خود لحظه ی مرگ را تجسم کند. لجظه ای که جسم بی رمق می شود و تحلیل می رود و بی جان می شود و ...

در این اثنا اگر کسی بخواهد مرگش شهادت باشد باید چه کار کند؟

شهید چرا شهید است؟

شهید با هر کم شدنِ رمقش لقاء را در خود زنده می کند. چیزی جز رسیدن به مولا را نمی خواهد، سختی ها را که به جان می خرد هیچ؛ در آن حین به فکر آب خوردن همرزمش است.

این همان زمانی ست که غریزه انسان به صفر می رسد و آنچه متجلی می شود نه از روی اراده ی جسمانی و گذر کردنی و از بین رفتنیِ فرد است که از روی اراده ی روحانی و وجودی وی است. همان اراده ای که جز خیر و جز زیبایی هیچ گزینه دیگری را نمی تواند انتخاب کند.

شهید کسی ست که زمان ضعیف شدن جسمش به لقاء الله می رسد. لقاء الله فتح اراده روح بر اراده جسم است.

روزه ی این روزهای طولانی، بهانه ایست برای شهید شدن.

وقتی جسم ضعیف می شود و اعصاب ضعیف می گردد، طبیعتِ انسان می خواهد محبتش را به اطرافیان کم کند، حال و حوصله سر و کله زدن با دیگران را نداشته باشد، با بچه ها بازی نکند و  با تشر و بی توجهی با آنها برخورد کند.

وقتی جسم ضعیف است اما فطرتِ انسان می خواند همچنان محبتش را به دیگران دریغ نکند. همچنان با دیگران با مهر رفتار کند. همچنان به کارها و برنامه ها و مطالعاتش برسد. 

پیروز شدنِ فطرت بر طبیعت، پیروزی خون بر شمشیر است.

و هر که این سبک زیبا را برای زندگی اش انتخاب کند، آیا می شود که با ثار الله ^{علیه السلام} محشور نگردد؟!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*سوره مبارکه توحید

* سوره مبارکه کهف

 * سخنرانی، آقای اخوت در باب روزه داری این روزها و شهادت

برخی از دعاها هستند که با زندگی آدم عجین می شوند.

و جا دارد آدم برایشان جان دهند.

و جان بکند که جامعه به سمت مفاهیم آن سوق پیدا کند.

عرصه، عرصه مبارزه است. مبارزه ای تمام عیار.

در هر مبارزه ای مبارزی در حال مجاهدت است، مجاهدتی نفس گیر.

برای جهاد لوازمی نیاز است که شناخت آن فتح بهمراه می آورد، فتحی نزدیک.

برای فاتح شدن در مبارزه، مجاهدین نیازمند به شناسایی عناصری هستند، یکی از آن عناصر سلاح است.

شناخت سلاح نیازمند همراستایی با پیامبر(فرمانده) است.

اگر فرمانده از سلاح گرم استفاده کرد، مبارزه از نوع جنگ گرم است. اگر فرمانده از سلاح تبلیغ و فرهنگ سازی و اعتقاد وارد شد، مبارزه از نوع جنگ نرم است.

اگر مبارزین سلاح را بشناسند می توانند زمین و محدوده جنگ را شناسایی کنند و برای آن برنامه ریزی کرده و پیروز شوند.

اکنون دوره ای ست که  عرصه ی هجوم و دفاع از قالب یک نوع مبارزه خارج شده و به انواع و اقسام مبارزه تبدیل شده است.

به عدد کژفهمی ها ، عدم تقویت قوای تفکر و تعقل، انتخاب کردن های ناصحیح و   پافشاری بر آن، دور شدن از مبانی دینی و با رای و نظر خود زیستن و ... انواع عرصه مبارزه تعریف می شود.

در چنین عرصه ای مجاهدینِ آماده به یراق با بصیرت و آگاهی نسبت به شرایط و سلاح های موجود به مبارزه برخواسته و نیرویشان به حول و ثوه الهی و یاری ایمان شان چندین برابر ارتقا می

یابد.

عرصه جهاد گرم، سرد، نرم، سخت، تغییر جهت، انحراف، مصرف گرایی، زهد و کناره گیری و ... نیازمند مجاهدین مومنی ست که با زیرکی اسلحه شان را برداشته و در قلب دشمن فرو می برند.

این سلاح از هر جنسی می تواند باشد، از جنس علمی مبیّن، زبانی راه گشا، موشکی دور برد، انرژی ای هسته ای، حتی از جنس زیلو.

مهم این است که تمام سلاح ها در راستای شکستنِ طاغوتِ زمان باشد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*سوره مبارکه صاد

* سوره مبارکه عادیات

*سوره مبارکه فتح

*سوره مبارکه کوثر

*سوره مبارکه انفال

بسم الله الرحمن الرحیم

قل هو الله احد

الله صمد

لم یلد و لم یولد

و لم یکن لهُ کفواً احد

چقدر اتفاق های عجیب در حال وقوع است. 

خدای بی جزء و بدون ترکیب و بدونِ تکثیر و بدون تولید و بی مثل و مانندم؛

منِ مرکبِ جزء جزء تکه تکه را و تکه تکه ی منِ جزء جزء مرکب را در راه خودت زیاد کن... در راه خودت مولد کن ...  

منِ نیازمند به تکثیر برای بقا را با فهم نیازمندی های بی حد و حسابم که تو از آنها خالی هستی، زیاد کن...تکثیرم کن... 

منِ نیازمند به مثل بالاتر شدن را... منِ نیازمند به بهتر شدن را با خودت آشنایم کن.... خودی که: بی نیازِ مطلقی... نه حرکتی داری و نه رشدی برای کمال، چون کمالِ نهایی و مطلقی .... نه در زمانی و نه در مکان... از همه چیز آگاهی و از رگ گردن به من نزدیک تری.

فهم کنم که نیازمندِ تام و تمام و کمال و بینهایت منم.

یاری ام کن که  برای نیازهایم اسمی در خور انتخاب کنم و تو را با آن ها صدا می کنم.

و بدانم که تو غیر از آن هستی چون لیس کمثله شیء هستی و هیچ اسمی تو نیستی و این منم که تو را می نامم به آن.

تو خودت هستی. خودِ خودِ خودت.

تو را باید با خودت شناخت و خودت را باید با نیازهای بی نهایتم بشناسم که رافع همه شان تویی. اما نه اینکه  تو همان رافع نیازهای من باشی. که تو ، تویی.

الله احد ... الله صمد .... لم یلد و لم یولد ... و لم یکن له کفوا احد...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*سوره مبارکه توحید

*سوره مبارکه صاد

* سوره مبارکه شوری

* برای مطالعه بیشتر در باب سوره مبارکه توحید به وبلاگ «یا مالک الملک» رجوع شود.

 هر ثانیه ای که می گذرد، یا مانده است یا نمانده است.

هر دمی که می گذرد یا باقی شده است یا فانی.

هر آن، یا هست شده است یا نیست.

زیبایی در انتخاب و انتخاب زیبا، انسان را شهید می کند.

می بینی تمام زندگی است را در تب و تاب فهم و عمل به انتخاب درست بودی.

زندگی ات در یک پیچ تاریخی، سر راه امام قرارت می دهد.

و آنجا هم انتخاب می کنی خیر را.

قطره قطره جمع گردد وانگهی کاروان امام حسین تشکیل شود...

صدای حرکت کاروان حضرت حجب به گوش می رسد...

ما می توانیم...

ثمر انتخاب زیبا، جز زیبایی نیست.

انقدر خم شده که یک آن نگران می شوم نکند همین الان تالاپی بیفتد داخل سطل.

فقط پاهایش در هوا تکان می خورد.

دنبال چه می گردد؟

با دستانش که نمی بینمشان، کنار می زند هر آنچه را داخل سطل موجود است.

دنبال چه می گردد؟

یکهو می آید بیرون آنچه در دستانش است را برانداز می کند به کناری می اندازد و مجدد فقط پاهایش  با حرکت های موجی قابل رویت می شوند.

پی هر چیزی که می گردد به آن نیاز دارد یا می خواهد بفروشدش یا می خواهد مصرفش کند یا در دلالی اش کمک کارش باشد یا ...

ولی این را می داند که از یک زباله دانی هم می تواند برای خودش یک ماعون پیدا کند یک دستگیر.

سبک نگاهش به گونه ای است که می تواند در اعماق کثیفی ها باشد اما پی جواهر بگردد برای استفاده اش. برای بر طرف شدن نیازش.

با تمام وجود در هر موقع از شبانه روز در آفتاب و برف- سرما و گرما بی توجه به نگاه رقت بار دیگران به مقصدش می پردازد.

به پیدا کردن گوهری در زباله دانی.

و دست آخر هم می جویدش. و شادمان از تلاش نفس گیرش؛ پاهایش را بر زمین می گذارد و گام هایش را استوار بر میدارد.*

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

* این متن تمرینی برای تربیت نگاه به پدیده های اجتماعی می باشد/

او مبعوث شد  تا همگی ما مبعوث شویم.

پیامبری که ختم پیامبران است از حیث کمال در محتوای هدایت.

پیامبری که وجودش رحمت است، کلامش رحمت است، زندگی اش رحمت است و جز خیر و خوبی از او انتظاری نمی رود.

پیامبری که معجزه اش نه یک کتاب، که قواعد زندگی بشر در عالم دنیاست بدون هیچ فراز و نشیبی، محکم و بی خدشه¹

 قواعدی که تنها با تمسک به آن می توان امید به بهبودی اوضاع بشریت داشت.

نزول کتاب قرآن راه کارهای مبعوث شدن تک تک انسان هاست.

کتاب قرآن راه کارهای مبعوث شدن تمامی جوامع بشری ست تا رسیدن به امت واحده.

هر آنچه نیاز داریم در دستان کریمانه ی پیامبر خداست.

او دستانش برای بشریت پر است.

او ²مفسر قرآن است و تشریح کننده ی آیات آن.

امروز و هر روزی که از مشت پر آبِ پیامبر آب بنوشیم، و تشنگی حقیقی مان را برطرف کنیم؛ روز مبعث است.

 امروز و هر روزی که گره های زندگی فردی و جمعی مان را با حضور او و با یاری وجود او باز کنیم روز مبعث است. 

امروز و هر روزی که نیازهای انسان ها را با معیارهای پیامبر خدا و کتاب قرآن اولویت بندی و رفع کنیم روز مبعث است.

امروز و هر روزی که قصدمان در زندگی از مهجوریت در آوردن قرآن و نورانی شدن پیامبر با بکارگرفته شدنِ قرآن در تک تک ابعاد حیات مان باشد روز مبعث است.

امروز و هر روزی که دل ها و فکر ها یمان از تشویش و دودلی خالی باشد و معتمد به مسیر حق، هر آنچه را که پیامبر می بیند-ببینیم و هر آنچه را وی می شنود-بشنویم روز مبعث است.³

امروز و هر روزی که با جان دل بخواهیم تمام سوال های زندگی مان با سبک زندگی پیامبر پاسخ داده شود روز مبعث است.

امروز و هر روزی که لحظه لحظه زندگی مان سرشار بود از انتخاب های خیر، و تاثیرپذیری اوقاتمان از تقوا روز مبعث است.⁴

امروز و هر روزی که بتوانیم خواسته های خود را به خواسته پیامبر ترجیح دهیم روز مبعث است.

امروز و هر روزی که اهل خوبی کردن، خیررسانی، و اجرای اوامر پیامبر باشیم روز مبعث است.

امروز و هر روزی که به نهایت رشد و کرامت برسیم و  خالی شویم از شرک، و خدا پرست شویم و لباس بندگی به تن کنیم روز مبعث است.

مبعث بر همه مبارک

هر روزمان مبعث، مبعثمان بندگی

مولفه "زمان" را که از هر اتفاقی برداری، قضیه حل می شود!

 وقتی فکر کنی کلا تمام عمر من، لحظه ای بیش نیست در برابر ابدیت.......

 ما فکر می کنیم همه چیز خیلی طولانی است!

خدا می گوید قیامت نزدیک است، حتی قیامت همین الان است اما پوشیده! و ما فکر می کنیم کو تا آن موقع!؟ حالا کی دیده، کی شنیده!؟ ¹

پس آرام باشید و مطمئن!

با این حال قرآن را به شما و من دادند تا برای اعطاء و برای برّ، دستانمان خالی نباشد؛

چه کاری جز قرآن می‌ماند و چه دغدغه‌ای جز آن

آرام باشید به آرامش قرآن؛ نه برای امروز و امشب، برای ابدیت و نه برای خودتان که برای عالم هستی که اگر من بر مسیر نباشم قرآن که بر مسیر است و اگر من مؤثر نیستم، قران که چشمه اثر است. دلتان به قرآن خوش باشد نه به قرآن خواندن خودتان و من و دیگران. نگاه کنید به این صفحات؛ به تجلی بسم الله‌الرحمن الرحیم، قل هوالله احد، الله الصمد، لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفواً احد.²

^{چقدر برای قرآن دست و پا زدن شیرین است. ولو به اندکی ندانم کاری که با کمی تجربه و مشورت حل می شود...3}

^{زمان را که برداری، می شوی قرینِ قیامتی که همراهت است و در حال ساختنش هستی،  قیامتی که آجر-آجرش را می توان با حرف-حرفِ قرآن از طلا ساخت.}

قال رسول الله: انَّ سُرعة ائتلافِ القُلوبِ الابرار اذا التَقَوا و ان لَم یُظهِروا التَّوَدُِدَ بِاَلسِنَتِهِم کَسُرعةِ اِختِلاطِ مَاءِ السَّماءِ بِمَاءِ الانهَارِ

وَ اِنَّ بُعدَ ائتلافِ قُلوبِ الفجّارِ اذا التَقَوا و اِن أظهَرو التَّوَدلدَ بِاَلسِنَتِهِم کَبُعدِ البَهائِمِ مِنَ التَعاطپُفِ و َ اِن طَالَ اعتلافُها علی مِذوَدٍ واحدٍ.

پیامبر فرمودند: براستی که شتاب و سرعت پیوستن دلهای ابرار بهنگام ملاقات، رویارویی و پیوستنشان به یکدیگر- هر چند عاری از هر ابراز علاقه ی ظاهری و زبانی باشد- همچون شتاب و سرعت پیوستن آب باران به آب رودخانه ها است.

و نیز دوری دلهای شکاف ایجاد کنندگان و فجّار - هرچند مهر و محبت را با زبان و به ظاهر بیان کنند- مانند دوری حیوانات از دوستی و محبت است، هر چند علف خوردنشان بر سر یک آخور به طول انجامد.⁴

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- وبلاگ از دیار سلمان http://azdiaresalman.blogfa.com

2- وبلاگ عطر ریحانه http://atrereyhane.blog.ir

3- وبلاگ فقط به خاطر تو مهدی جان  http://ashkesookhte.blogfa.com

4-تحف العقول، ص352.

تمام تلاش انسان، در تمام عرصه های زندگی اش، این باشد که امامش خانه نشین نشود، بشکوفایی رسیده است.

اامام اصل انسان را می بیند و آنچه میتواند بشود و‌باید باشد؛

و افراد دسته دسته میشوند در این نوع نگاه:

*آنهایی که بین خودشان و خواست و دید امام فاصله ای را نمی بینند.

* آنهایی که فرسخ ها فاصله دار می بینند آنچه هستند و آنچه‌امام میخواهد باشند.

این 2 دسته نیز تقسیماتی دارند:

* آنهایی حقیقتا فاصله نمی بینند و فعل شان مطابق قول شان است.

*آنهایی که توهمی فاصله نمی بینند و برهم زننده ی برنامه ها و طرح های امام هستند چرا که قول و فعل شان مطابق نیست.

* آنهایی که فاصله میبینند و‌ برای یاری رسانی و زمینه سازی حرکت اجتماعی امام ، تمامی جهدشان کم کردن فاصله شان است با ایشان و آنچه باید باشند.

* آنهایی ایی که فاصله میبینند و در توان خود نمی بینند و حرکت نمیکنند و خود را اصلاح نمیکنند و منزوی میشوند و منزوی می کنند ایشان را. 

انسان در دنیا تمام همتش بودن و رشد کردن با نقشه ی امامش باشد، ظهور را  زدیک کرده است.

تعجیل در ظهور به دعای عملی نیاز دارد.

اللهم صل علی محمد و آل محمد

بسم الله

------------------------------------

**سور مبارکه: صف، ناس، فلق، کهف

پ.ن: *نظراتی در باب اشکالات ادبیات عربی داده شده بود که بحمدلله پاسخ داده شد.(صرفا من باب رجوع صاحب نظر محترم به نظراتش مرقوم شد)