چه فرقی می کند که کسی دکتر باشد یا استاد دانشگاه باشد، یا لیسانس باشد، یا خیلی کار علمی کرده باشد و مقاله داده باشد و در همایش ها مقام آورده باشد و ...

وقتی که شهید می شوی!

فقط کافی ست که در رکاب باشی.

و ولیّ ت، تو را «شهید ما» خطاب کند و دردت را «تیری بر دل» و غمت را شکننده.

رسانه ای که غیر قرآنی می اندیشد،

تبلیغ شهادتش هم عطری نامناسب می دهد. بودار است.

از شهید هم دنیایی تعریف می کند.

معاون سایت نطنز بودن و لیسانس شیمی بودن و تمام کارهای پشتیبانی یک ارگان را انجام دادن کم کاری نیست در کاروان امام حسین^{علیه السلام}.

کم اهمیت دارد علم و عمل در راستای هم؟!

کم اهمیت دارد که ولیّ ت به تو که شهید شدی، بگوید: هم عالمی هم عارف. هم علم داشته ای و هم معنویت.

مهم این است که در نهایت تو را بر سفره ی ولیّ ت بنامند و بخوانند و همجواری او نصیبت شود به پاس سعیی که داشته ای.

به پاس انتخاب های صحیحی که تشخیصت عاقلانه آن ها را مخیر کرده است.

به پاس طفل 4 ساله ای که بدون پدر رهایش کرده ای و همسری که بی تکیه گاه اسیرش نمودی.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پنهان کاری های رسانه ای از اقتصاد گرفته تا سیاست تا شهادت....

ما درست می شویم.

من می دانم!

اما نرم نرمَک...

تلاشی کِرم خاکانه!