روز ها طولانی ست و روزه امری از جانب خدا.
روز ها طولانی ست و انسان بنده ی خدا.
و چه چیزی جز طولانی بودنِ روز های روزه، می تواند فاصله ی مولا و عبد را کوتاه و کوتاه و کوتاه تر کند.
و چه چیزی جز گرم بودنِ روزهای روزه می تواند گرمای ارتباط بین مولا و عبد را بیشتر و بیشتر و بیشتر کند.
جسمِ انسان در روزه ی این روزهای طولانی و گرم، بی رمق می شود، تحلیل می رود، بی جان می شود،
سوی چشم ها می رود، رگ های موجود در سر دردناک می شوند، انگار سیستم خون رسانی بدن مختل شده باشد.
دست ها و پا ها بی حس می شوند و این جسم ضعیف و ضعیف و ضعیف تر می گردد.
گاه می تواند برای خود لحظه ی مرگ را تجسم کند. لجظه ای که جسم بی رمق می شود و تحلیل می رود و بی جان می شود و ...
در این اثنا اگر کسی بخواهد مرگش شهادت باشد باید چه کار کند؟
شهید چرا شهید است؟
شهید با هر کم شدنِ رمقش لقاء را در خود زنده می کند. چیزی جز رسیدن به مولا را نمی خواهد، سختی ها را که به جان می خرد هیچ؛ در آن حین به فکر آب خوردن همرزمش است.
این همان زمانی ست که غریزه انسان به صفر می رسد و آنچه متجلی می شود نه از روی اراده ی جسمانی و گذر کردنی و از بین رفتنیِ فرد است که از روی اراده ی روحانی و وجودی وی است. همان اراده ای که جز خیر و جز زیبایی هیچ گزینه دیگری را نمی تواند انتخاب کند.
شهید کسی ست که زمان ضعیف شدن جسمش به لقاء الله می رسد. لقاء الله فتح اراده روح بر اراده جسم است.
روزه ی این روزهای طولانی، بهانه ایست برای شهید شدن.
وقتی جسم ضعیف می شود و اعصاب ضعیف می گردد، طبیعتِ انسان می خواهد محبتش را به اطرافیان کم کند، حال و حوصله سر و کله زدن با دیگران را نداشته باشد، با بچه ها بازی نکند و با تشر و بی توجهی با آنها برخورد کند.
وقتی جسم ضعیف است اما فطرتِ انسان می خواند همچنان محبتش را به دیگران دریغ نکند. همچنان با دیگران با مهر رفتار کند. همچنان به کارها و برنامه ها و مطالعاتش برسد.
پیروز شدنِ فطرت بر طبیعت، پیروزی خون بر شمشیر است.
و هر که این سبک زیبا را برای زندگی اش انتخاب کند، آیا می شود که با ثار الله علیه السلام محشور نگردد؟!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*سوره مبارکه توحید
* سوره مبارکه کهف
* سخنرانی، آقای اخوت در باب روزه داری این روزها و شهادت
برچسب‌ها: مناسکِ قرآنی