کلام باید هدایتی باشد.

که اگر هدایتی در کلام نباشد،

یعنی غرض بالا رفتن قوای فکری-عملی در خود و مخاطب نباشد در آن لحاظ نشده باشد؛

بیان نشدنش بهتر است

و بیان آن جز بیهودگی و هدر دادن ابزار بیان چیزی نیست.

از آنجا که هدایت ، سیر انسان به سمت کمال و ایجاد رشد در انسان است؛

هدایت در زندگی انسان می تواند سطوح و انواع گوناگونی داشته باشد:

برای مهارتی شدن میتوانیم به این انواع بپردازیم:

1. تغییر تعاریف در زندگی باشد

2. بهبود اعتقادات و قوت گرفتن توحید در آدمی باشد

3.یادگیری مهارت و ... باشد

4. ایجاد تشخیص و تحلیل در افراد باشد

5. ...

حال کلامی که برای مخاطب گوناگون در این غرض ها به کار می گیریم از تالیف چه کلمه هایی تشکیل شده اند؟

کلام هایمان را هدر ندهیم.