آدم ها بعد از یه مدت باخودشون رودر بایستی پیدا می کنند.

تا حالا در زندگی شون یک جور فکر می کردن از الان به بعد یک هو بدون مبنا و صرف رویدادهای جاری طرز فکرشون رو تغییر میدهند.

تا حالا فکر می کردن ولی فقیه باید باشد فصل الخطاب.

فکر می کردند که مسئولین در جریانات اتفاق افتاده مصالح کشور و انقلاب را باید در نظر بگیرند.

فکر می کردند که خونی که در رگ ماست برای نثار شدن با قیمت دلار میزانش بالا و پایین نمی رود.

فکر می کردند در مقابل شایعات می توانند قدشان خم نشود.

فکر می کردند ... .

بی مبنا بودن تغییرات در آدم هاست که مهم است و الا تغییر  در زندگی انسان از اوجب واجبات ست و مایه ی رشد.

انسان که مبنای زندگی اش را از دست بدهد و به اصطلاح آنرا گم کند، هر فکری در ساختارش ورود پیدا می کند.

در نظام اجتماعی دینی، اساس ولایت مداری است. مقام ولایت جایگاهی دارد که به اعتبار این جایگاه فردی که بر آن قرار می گیرد، دست در دست سلسله ی انبیاء و ائمه اطهار داده است.

این سلسله مبنای بسیاری از مسائل اعتقادی و عملی ماست که از یکدیگر هم غیر قابل انفکاک هستند.

فرقی ندارد این مبنا توسط چه کسی در نظر گرفته نشود، مسئول و غیر مسئول، رده بالا و غیر رده بالا؛ همه و همه از نور به نار به حرکت می افتند.

بی اخلاقی های کشورهای اروپایی و امریکایی و ... از همین نداشتن مبنا بوده است.

حال مشخص نیست آدم ها چگونه طرز تفکرشان از اجتماعی توحیدی و ولایی به سمت اجتماعی کاملا بی مبنا و غیر توحیدی-ولایی سوق پیدا می کند.

اگر مبنا یی که صحبت آن رفت را از اجتماعی حذف کنیم، این اجتماع الفت قلبی و نیکی را دور انداخته و پیوندهای منفعیت و زبانی را جایگزین آن می کنند.

معیار جمع شدن ابرار همین مبنا ست.

سلامتی مبنامون صلوات.

قال رسول الله: انَّ سُرعة ائتلافِ القُلوبِ الابرار اذا التَقَوا و ان لَم یُظهِروا التَّوَدُِدَ بِاَلسِنَتِهِم کَسُرعةِ اِختِلاطِ مَاءِ السَّماءِ بِمَاءِ الانهَارِ

وَ اِنَّ بُعدَ ائتلافِ قُلوبِ الفجّارِ اذا التَقَوا و اِن أظهَرو التَّوَدلدَ بِاَلسِنَتِهِم کَبُعدِ البَهائِمِ مِنَ التَعاطپُفِ و َ اِن طَالَ اعتلافُها علی مِذوَدٍ واحدٍ.

پیامبر فرمودند: براستی که شتاب و سرعت پیوستن دلهای ابرار بهنگام ملاقات، رویارویی و پیوستنشان به یکدیگر- هر چند عاری از هر ابراز علاقه ی ظاهری و زبانی باشد- همچون شتاب و سرعت پیوستن آب باران به آب رودخانه ها است.

و نیز دوری دلهای شکاف ایجاد کنندگان و فجّار - هرچند مهر و محبت را با زبان و به ظاهر بیان کنند- مانند دوری حیوانات از دوستی و محبت است، هر چند علف خوردنشان بر سر یک آخور به طول انجامد.

ـــــــــــــــــــــــــــ

1.تحف العقول، ترجمه ی جفعری، ص352.