در بسیاری از خانواده ها مسئله ای که رُخ می دهد و دکترها، مشاوره ها و تزویج های همگانی بر آن دامن می زنند این است که: محبت و در اصطلاح تفاهم بینشان فروکش کرده است.
زوجین نسبت به یکدیگر سرد شده و درک متقابلشان از هم پایین آمده است.زوجین به جای اینکه با یکدیگر زندگی خوبی داشته باشند، میخواهند در جنگی که به راه انداخته اند فقط آنها برنده
باشند. خانم ها از بی احساس بودن همسرانشان شکایت می کنند و آقایان از نرسیدن خانم ها به آنها و زندگی شان.
نگاه که می کنی، می بینی، مشکلات یکی ست در اصل اگرچه در ظاهر تفاوت دارد. راه حلش را هم همه می دانند که چیست:
محبّت.
اینکه به یکدیگر مهر ورزی کنند،
خصوصیات خوب یکدیگر را یادآور باشند،
از عیب هم بگذرند،
برای هم هدیه بگیرند،
اتفاقات مهم زندگی اعم ازانواع سالگردها از تولد، ازدواج، وفات و ... را به یاد داشته باشند،
به یکدیگر احترام بگذارند،
قدر یکدیگر را بدانند،
به همین راضی باشند و خوش،
و ...
حال اینکه، اگر دقت کنیم، برخی از این راه ها، گاهی راه را برای محبت ورزی چند برابر دشوار می کند و نه تنها آن را ایجاد نمی کند که دور هم می نماید.
جنس دوست داشتن ها با هم مختلف است.
بعضی ها بیان کردنی ست بعضی نه.
بعضی ها سریع در دل جا می گیرد بعضی نه.
تنها و تنها یک مقوله از دوست داشتن هست که با خود الفت می آورد.
و این الفت جنسش از نور است.
و بیان کردنی نیست.
مثل برق است سرعتش و مثل باریدن باران و پیوستنش به آب رودخانه ها.و جاری شدنش در زندگی انسانهای دیگر.
و اگر خانواده ای مسیر زندگی خود را به سمت گزینش خیر، دوری از بدی، انجام خوبی قرار دهد به این الفت می رسد. قَالَ رسول الله :إِنَّ سُرْعَةَ ائْتِلَافِ قُلُوبِ الْأَبْرَارِ إِذَا الْتَقَوْا وَ إِنْ لَمْ یُظْهِرُوا التَّوَدُّدَ بِأَلْسِنَتِهِمْ کَسُرْعَةِ اخْتِلَاطِ مَاءِ السَّمَاءِ بِمَاءِ الْأَنْهَارِ وَ إِنَّ بُعْدَ ائْتِلَافِ قُلُوبِ الْفُجَّارِ إِذَا الْتَقَوْا وَ إِنْ أَظْهَرُوا التَّوَدُّدَ بِأَلْسِنَتِهِمْ کَبُعْدِ الْبَهَائِمِ مِنَ التَّعَاطُفِ وَ إِنْ طَالَ اعْتِلَافُهَا عَلَى مِذْوَدٍ وَاحِدٍ.
راستى شتاب و سرعت پیوستن دلهاى خوبان و نیکان بهنگام ملاقات و رویاروئى- هر چند عارى از هر ابراز علاقهاى با زبان باشد- همچون شتاب بهمپیوستن آب باران به آب رودخانهها است. و نیز دورى دلهاى بدکاران بهنگام ملاقات- هر چند مهر و محبّت را با زبان خود بیان کنند- مانند دورى حیوانات از دوستى و محبّت است، هر چند علف خوردنشان بر سر یک آخور بطول انجامد.1
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1.تحف العقول / ترجمه جعفرى، ص:352