زندگی انسان زندگی انسان است.

و هیچ کسی غیر از انسان ها نمی توانند آن را به سمت مقاصدی والا یا حتی پایین دست، پیش ببرد یا تنزل دهد.

زندگی انسان سرشار از اتفاقاتی ست که آن به آن و لحظه به لحظه در حال وقوع است و براستی چه کسی جز انسان می تواند از این اتفاقات بهره مند شده و آجر آجر سیر کلی حیات خود را بسازد؟!

این اتفاقات در ظرفی واقع می شود که دنیا نام دارد و اقتضائات خاصی دارد؛ مثل: محدودیت، حدود، موانع، تدریجی بودن رشد و ....

توجه به هر کدام از این اقتضائات می تواند مسیر سیرِ انسان به کمال باشد.

در نگاه تسبیح گونه انسان از هر مانعی به نبودِ آن مانع و از هر محدودیتی به کمالی که از آن محدودیت برّی است توجه می کند.

این حرکتِ کمالی محدودیت ها را برای انسان شکسته و از آن ها پلی  می سازد برای بیرون رفت از آن محدودیت.

راه برون رفت را با عکس العملی متناسب با آنچه که او را حدّ می زند بروز می دهد که مرحله ای است جدا کننده ی زندگی پویای شیعی با زندگی های ساکنِ رهبانیتی و تفکرات غیر شیعی.

مقلاک

* من مقدار محدودی پول دارم که به من قرض داده شده.... (مواجهه با محدودیت)

کسی هست که نامحدود نزد اوست و هیچ حسابی ندارد داشته هایش. ( تلازم و رسیدن به مقام بی حدّ)

کسی که به من این پول محدود را قرض داده خودش پولش محدود بوده است، پس جا دارد که قدر دانِ اویی که با اینکه خود محدود بوده به من کمک کرده باشم. (عکس العمل در برابر مانع)

این نگاه خوبی و کمال را در انسان زنده می کند.

انسان در این نوع مواجهه سعی نمی کند بدی ها را با بدی پاسخ دهد بلکه بدی که می بیند آن را به عنوان مانعی انگاشته و کمال آن را استنباط می کند و خود را موظف می داند در عکس العملی کمال آن مانع را و آن محدودیت را از سر راه بردارد.

با این شیوه انسان است و دنیا است و تمامی اتفاقات آن که حکمی از محدودیت را دارند. و از تمام  این محدودیت ها چه کسی سود می برد؟ جز انسانی که تفکرش با قرآن و روایات فعال شده است و می تواند از هر چالشی برای بهره برداری های ناب استفاده نماید

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

* ادعُ إِلى? سَبیلِ رَبِّکَ بِالحِکمَةِ وَالمَوعِظَةِ الحَسَنَةِ ? وَجادِلهُم بِالَّتی هِیَ أَحسَنُ ? إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبیلِهِ ? وَهُوَ أَعلَمُ بِالمُهتَدینَ?125?
با حکمت و اندرز نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آنها به روشی که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن! پروردگارت، از هر کسی بهتر می‌داند چه کسی از راه او گمراه شده است؛ و او به هدایت‌یافتگان داناتر است.

**سور مبارکه مسبحات.

*** واژه تسبیح