مردم تا نخواهند که غایت زندگی شان را همانی قرار دهند که برایش آفریده شده اند، با بهترین انسان ها هم همجوار باشند و هم کلام باشند و حتی هم سفره باز هیچ اثری ندارد.
تا امتداد نگاه انسان به معاد توسعه پیدا نکند چه وحیی است که اثرگذار باشد بر روح سخت انسان جاهل!
انسانی که این نگاه را ندارد چه بیاندیشد که اگر هم اکنون رسول الله بود اطاعتش می کردم؛ چیزی جز گزافه نبافته است.
اما هم اینکه انسان ها در غایتشان تدبر کرده و آنچه را که باید اطاعت می کنند نه آنچه را که نفس خودشان می گوید یا حتی نفس آنکه بی دلیل قبولش کردند؛ میتوانند از آنچه از وحی برایشان مهیا شده استفاده و راه خروج از ظلمات به نور را تا انتها انتها و در آغوش ماندن منتهای آمال، شنا کنند.
اینگونه که شویم خدا، رضایت می دهد و یگانه دردانه اش را برای هدایت شدنمان می فرستد اما تا آن زمان که نشویم .....