هیچ آزاد مردی راضی به ذلت خانواده اش نمی شود. چه برسد به خار شدن خانواده ی بزرگترش که ممکلتش هستند و آحاد ملتی که در آن حیاتشان را ادامه می دهند.
هیچ آزاد مردی راضی نمی شود که دار و ندار خانواده اش را مفت تقدیم به بیگانه و ظالم کند.
هیچ آزاد مردی راضی نمی شود که به ازای از چشم پوشی بر حقوق خانواده اش، آنچه را که به زور از او ستانده اند را آن هم با کم و کاست و منّت و ... دریافت کند.
هیچ آزاد مردی راضی نمی شود به خفّت ... به ننگ...
هیچ آزاد مردی از هول حلیم در دیگ نمی افتد و بوی سوختنش عالم گیر نمی شود و دشمن شادی ایجاد نمی کند.
هیچ آزاد مردی انقدر خود را حقیر نمی شمرد که با پنهان کاری و لاپوشانی حقوق یک ملت را از راه دور زدنِ سفیهانه نادیده بگیرد.
هیچ آزاد مردی بر اسرار خانوادگی اش چوب حراج نمی زند.
هیچ آزاد مردی از استکبار و بیگانه گان صدقه ی انسان دوستانه قبول نمی کند.
هیچ آزاد مردی داوطلبانه تن به ذلت نمی دهند.
هیچ آزاد مردی با سلاح لبخند خود فروختگی خود و خانواده اش را جشن نمی گیرد.
هان ای انسان های تاریخ!
اگر دین نداریم... لا اقل آزاده باشیم.
که در دین مان آمده است:
بَرَاءَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلىَ الَّذِینَ عَاهَدتمُّ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ...