سلام دیروز کسی را دیدم که به بهانه اش، براستی یاد روایتی از امام سجاد علیه السلام در خاطرم زنده شد:

امام می فرمایند:

"اگر کسی را دیدی که نقصی داشت، یا کمبود نعمتی در وی بود که تو بر آن شاهد شدی و در خودت آنرا یافت نکردی،  پنهانی خدا را از داشتن نعمات و نداشتن آن نقص، شکر گذار باش طوری که او نفهمد و ناراحت نشود".

.

دوستی را دیدم که از وجنات ظاهری هیچ کم نداشت؛ هیچ!

و از فن بیان، ورزشکاری، ارتباط گیری و ...

فقط یک آن، نگاهم جلب شد:

"به جای دو گوش، یک گوش داشت"

خدایا شکرت.