جزء ابرار نبودن و با ابرار نبودن و از ابرار نبودن شاخ و دُم ندارد.

نداشتن حِلم و سعه ی صدر در برخوردهای خرد و کلان، نشان از این فقدان دارد.

می خواهد در مقام وارد کردن اتهام باشد یا رد کردن آن.

• ابرار که با هم یک جا جمع شوند بینشان جز الفت هیچ نیست. این اصل را حتی در یک طرف جمع هم می توان دریافت کرد.

وقتی الفت نیست به هر حال یعنی از تفکر برّ و ابرار نیز خبری نیست.

و بی رودربایستی ادامه ی این روند و اصلاح نشدن آن و گوش به امر بالایی ای نداشتن، انسان را به کسانی نزدیک می کند که با زبان نزدیکند و حتی آبشخورشان نیز یکی ست اما همانند بهائک خالی از عاطفه و لطف و گذشتند.

قال رسول الله: انَّ سُرعة ائتلافِ القُلوبِ الابرار اذا التَقَوا و ان لَم یُظهِروا التَّوَدُِدَ بِاَلسِنَتِهِم کَسُرعةِ اِختِلاطِ مَاءِ السَّماءِ بِمَاءِ الانهَارِ

وَ اِنَّ بُعدَ ائتلافِ قُلوبِ الفجّارِ اذا التَقَوا و اِن أظهَرو التَّوَدلدَ بِاَلسِنَتِهِم کَبُعدِ البَهائِمِ مِنَ التَعاطپُفِ و َ اِن طَالَ اعتلافُها علی مِذوَدٍ واحدٍ.

پیامبر فرمودند: براستی که شتاب و سرعت پیوستن دلهای ابرار بهنگام ملاقات، رویارویی و پیوستنشان به یکدیگر- هر چند عاری از هر ابراز علاقه ی ظاهری و زبانی باشد- همچون شتاب و سرعت پیوستن آب باران به آب رودخانه ها است.

و نیز دوری دلهای شکاف ایجاد کنندگان و فجّار - هرچند مهر و محبت را با زبان و به ظاهر بیان کنند- مانند دوری حیوانات از دوستی و محبت است، هر چند علف خوردنشان بر سر یک آخور به طول انجامد.

ـــــــــــــــــــــــــــ

1.تحف العقول، ترجمه ی جفعری، ص352.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

فایل صوتی مجلس امروز را که گوش دادم اولش برای رییس جمهورم همو که آرزوهایم با وی محقق می شد افسوس خوردم که نداشتن یک صفت که شاید اسمش را بتوان حلم و از تبار آن گذاشت چه می کند با یک منصب و ایل و تبار و آن!

کم کم در دلم داشتم به رییس مجلسم افتخار می کردم که انقدر عاقلانه بحث را جمع و جور می کند، اما ای دل غافل، او همان کرد که اولی. اولی از فاضل اخوی گفت و دومی از داوود اخوی! دومی از اطرافیان منحرف گفت و اولی از بستگان انحرافی!

تا آدم نشویم مملکتمان آباد نمی شود.

تا ابرار نشویم همجنین.

تا تفکر اجتماعی بر مدیریت فرد و جمع مان حاکم نشود هم همینطور