سلام
سالها پيش استاد بزرگوار و وارسته اي داشتيم كه اهل حال بود و معنا.
گاهي زير لب زمزمه مي كرد كه:
"گر شبي در منزل جانانه مهمانت كنند
گول نعمت را مخور مشغول صاحبخانه باش
... آنچه ما كرديم با خويش، هيچ نابينا نكرد
در ميان خانه گم كرديم صاحبخانه را! "
