سلام با اين متنتون خييليي موافقم!! خودمم يه زماني تو يه کار گروهي بودم اصلا با جمع نمي ساختم خودمو به آب و آتيش مي زدم که همه چي همون جوري بشه که من مي خوام ولي نشد.... بعدشم با وجود اينکه خييليي دوسشون داشتم کشيدم کنار... ولي کار خوبي کردم تو اون يه سالي که اومدم بيرون به گذشتم فکر کردم و اينکه چه اشتباهاتي کردم... خيلي بچه بودم (هر چند سنم کم نبود)... الان وقتي به طرز فکر اون موقم فک مي کنم واقعا شرمنده مي شم.....

نمي دونم فقط من از اين اشتباهات مي کنم يا عموميت داره؟؟؟ هميشه فک مي کنم اشتباهات من بزرگترين اشتباهات دنياس!!!!!